گاهی بهتر است کوله بارت را زمین بگذاری ...

نه صبر جواب می دهد…

نه سکوت در انتظار صدا…

نه خواب جواب می دهد…

نه بیداری تا خود فردا…

گاهی…

بهتر است…

کوله بارت را زمین بگذاری…

با تو

سپیده محو زیبایی ست

با تو

معطـــر از گل چایی ست

با تو

شروع شنبه نامــــــت را

نوشتم

تمام هفتــه رویایی ست

با تو

عشقی به نام آزادی...

ای پرنده پرواز کن..

با اینکه پر و بالت زخمی است ولی باز پرواز کن.

مگذار که سکوت و رخوت این قفس

شوق پرواز را از تو بگیرد.

رهایی از این قفس که دیگران برای تو ساخته اند بسیار سخت است

و من این را می دانم.

نگذار که سیاهی و تنهایی این قفس تو را از پای در آورد.

ای پرنده !! 

بدان که این قفس هرگز نمی تواند پرواز را از یاد تو ببرد 

پس اگر یک بار زخمی به پر و بالت گرفت باز هم پرواز کن

چون تو عشقی بزرگ در سر داری..

عشقی به نام آزادی..